Lâiklik ilkesinin devlet yönetimi, hukuk ve eğitim sistemi ile sosyal alanda meydana getirdiği değişimlerden yola çıkarak bu ilkenin temel esaslarını fark eder. Laiklik, devlet ve din işlerinin ayrı tutulması anlamına gelmektedir. Laiklik kavramı Osmanlı siyasal yaşamında 19.yüzyıldan sonra kendini göstermeye başlamıştır. Kurtuluş Savaşı’nın kazanılmasından sonra saltanatın kaldırılması, halifelik kurumuna son verilmesi, Şeriye ve Evkaf Vekaleti’nin kapatılması, laik devlet düzenine geçiş için en önemli adımlar olmuştur. Türkiye Cumhuriyeti’nde laiklik kavramı kendini iki önemli esasla ortaya koymuştur. Bunlardan birisi devlet işleriyle din işlerinin tamamıyla birbirinden ayrılması, bir diğeri ise devlet düzeninde her türlü uygulamanın akıl ve bilime dayanması olmuştur.